Συνέντευξη: Σοφία Κωνσταντοπούλου
Έλενα Καρανικολού: Το παρατσούκλι της μισής μερίδας που καθόλου μισή δε μας μοιάζει με τις ιδέες και τα σκίτσα της να ζωγραφίζουν τη θηλυκότητα στην ολότητά της. Μας μίλησε για τα ταμπού που της αρέσει να απεικονίζει η τέχνη και για τα καπρίτσια των κλειστών ματιών.
Το #Genderviews, η στήλη του Genderhood με απόψεις σχετικά με την ελεύθερη έκφραση των φύλων μας αποκαλύπτει τη ματιά της Missy Merida για μια ζωγραφική που τολμά.
Τα σκίτσα σου αντικατοπτρίζουν κάτι από σένα. Ποια αντανάκλαση της γυναικείας σου ταυτότητας βλέπεις να καθρεφτίζεται σε αυτά;
Όλες οι πτυχές του εαυτού. Οι συνειδήτες κι οι ασυνείδητες. Οι φόβοι κι οι ενδοιασμοί, η τρυφερότητα και η ανάγκη, η ελπίδα και η ενσυναίσθηση. Οι αγωνίες κι ο χρόνος που χρειάζεται για να καταλάβουμε ότι δεν υπάρχει χρόνος. Το υπέροχο τώρα που προσπαθώ να υπενθυμίζω στον εαυτό μου και σε ολ@.
Πότε και γιατί ξεκίνησες να ζωγραφίζεις γυναικείες φιγούρες;
Ξεκίνησα να ζωγραφίζω πριν πολλά χρόνια, η ανάγκη μου να βρω θαλπωρή μέσα από την τέχνη, να εκφραστώ. Εξ αρχής ζωγράφιζα και ζωγραφίζω αποκλειστικά γυναίκειες φιγούρες ίσως γιατί είχα ανάγκη να έρθω ακόμα πιο κοντά με τον εαυτό μου και να τιμήσω μέσα από την δύναμη, την τρυφεράδα και τους πολλαπλούς ρόλους την γυναικά, τις γυναίκες που θαυμάζω καθημερινά και θαύμασα πολύ στην ζωή μου.
Παρόλο που παρατηρούμε στις ζωγραφιές σου πολλά κορίτσια με κλειστά μάτια, οι τελευταίες φιγούρες έχουν ανοιχτά μάτια. Τι συμβολίζουν για σένα τα μάτια;
Πάντα φάνταζε πολύ τρομακτικός και άνισος ο μεγάλος αυτός κόσμος για μένα και προτιμούσα να κλείνω τα μάτια και να ονειρεύομαι. Ήρθε όμως η στιγμή που ένιωσα την ανάγκη να ανοίξω τα μάτια τα δικά μου και στα κορίτσια μου και μαζί να παλέψουμε για τον καλύτερο κόσμο που ονειρευτήκαμε.
"Συχνά αναφέρομαι στην ψυχική υγεία και στο στίγμα, στον ρατσισμό και το body positivity θέματα που δεν “αγγίζονταν” μέχρι πρότινος στα σχολεία, ακόμα και μέσα στα ίδια μας τα σπίτια."
Κατά πόσο θεωρείς ότι ο φεμινισμός είναι θέμα ταμπού για την ελληνική κοινωνία;
Όσο κι αν θεωρώ τον εαυτό μου αισιόδοξο άνθρωπο άλλο τόσο μεγαλώνοντας προσπαθώ να βλέπω ρεαλιστικά τα πράγματα. Νιώθω πως κάτι αλλάζει, μια βοή έρχεται στα αυτιά μου και πιστεύω πως υψώνουμε ανάστημα όχι πια μόνες αλλά όλες μαζί, ενωμένες. Όμως, ο κόσμος ακόμα παραμένει άνισος και τρομακτικός και θα χρειαστεί να παλέψουμε πολύ ακόμα για να πάψουν οι στερεοτύπες σκέψεις και οι επιθετικές αντιλήψεις, οι απαρχαιωμένες συμπεριφορές. Έχουμε πολύ δρόμο ακόμα να διανύσουμε για να τολμήσω να πω ότι ο φεμινισμός δεν είναι ταμπού στην σύγχρονη Ελλάδα.
Υπάρχουν και άλλα θέματα ταμπού που σε ενδιαφέρει να μιλήσεις για αυτά μέσα από την τέχνη;
Συχνά αναφέρομαι στην ψυχική υγεία και στο στίγμα, στον ρατσισμό και το body positivity θέματα που δεν “αγγίζονταν” μέχρι πρότινος στα σχολεία, ακόμα και μέσα στα ίδια μας τα σπίτια. Θέματα που κουκουλωθήκαν περίτεχνα μέσα στα χρόνια και μας στοίχειωσαν. Καιρός να “καθαρίσουμε” τα μέσα μας με την φωνή μας, τις τέχνες και τους αγώνες μας.
Τι σημαίνει για σένα γυναικεία ομορφιά;
Η απαράμιλλη δύναμη και εύθραυστη συνάμα ισορροπία, ένα τεντωμένο σκοινί κι εκείνη ισορροπεί τέλεια χωρίς ταμπέλες. Έχει πολλά πρόσωπα και ιστορίες και αίμα κατακόκκινο που κοχλάζει. Η γυναίκα είναι η θέρμη του κόσμου αυτού.
Πιστεύεις ότι η δύναμη των social media μπορεί να διαμορφώσει συνειδήσεις σχετικά με τις έμφυλες προσδοκίες;
Το πιστεύω ακράδαντα, ακόμα και αν δεν το κάνει συνειδητά, η επανάληψη είναι μήτηρ μαθήσεως. Δυστυχώς ή ευτυχώς η επανάληψη εξημερώνει .
Έχεις δεχθεί αντιδράσεις για φεμινιστικά μηνύματα που περνάνε τα σκίτσα σου;
Έχω λάβει κατά καιρούς κάποια όχι και τόσο ευγενικά dm στα προφίλ μου στα social. Σαφώς και θα ενοχλήσει η τέχνη μου, έχει κι αυτόν τον σκοπό. Όμως, ποτέ δεν με σταμάτησαν αυτού του είδους οι αντιδράσεις. Με λυπούν, αλλά δεν με ξαφνιάζουν πλέον.
